مقدمه
هيچ مجرمي از مادر خود مجرم و تبهكار زاده نشده است، همه انسانها،
فطرتي پاك خلق شده و پس از تولد در دوران اوليه زندگي، پاك و معصومند و
اين تا زماني است كه توسط شرايط خاص محيط خانوادگي، اجتماعي و پرورش به
گناه آلوده نشوند زيرا چگونگي رفتار و شخصيت افراد بيشتر به چگونگي محيط
اجتماعي و اقتصادي و تربيتي آنها بستگي دارد، بنابراين توجه به اين واقعيت
ضروري بنظر مي رسد كه جرم و جنايت يا بعبارت بهتر بيماريهاي اجتماعي مانند
بيمارييهاي جسمي مسري هستند و اگر قبل از ايجاد انگيزه وقوع جرم بفكر اصلاح
و از بين بردن علل ارتكاب جرم نيافتند ممكن است به ديگران نيز
سرايت كند كه عواقب سنگين و غير قابل جبراني در پي دارد بصورتي كه: بر اثر
ازدياد جرم وجنايت قدرت كنترل در جامعه هر روز ضعيف تر و بالطبع بر مقدار
مجرمين افزوده مي گردد.
در تمامي اعصار و قرون جامعه انساني مواجه با
دردها و آسيب هاي ناشي از كجرويها انحرافات، جرام و جنايات بوده كه در هر
عصري شكل خاصي پيدا كرده و نوع برخورد با آن هم گوناگون بوده است. در عصر
ما بدلايلي چون گسترش فقر و محروميت، جنگ، عدم توجه به جنبه معنوي انسان،
ستي و تزلزل اركان اخلاقي، سقوط خانواده، تكامل ماشينيسم گسترش مكاتب مادي و
الحادي. پوچ گرائيها و لذت طلبي ها و بالاخره عدم توان كنترل زمامداران
توسعه بيشتري يافته است.
دورنماي آينده از ديد بسياري از جامعه شناسان،
بسيار تيره است و به نظر آنها اميدي به اصلاح اوضاع نيست مگر اينكه تحولي
ناشي از روشنگريها و ارشادات سازنده در جامعه رخ دهد وجود چنين انديه هايي،
صاحبنظران را به تلاش و تكاپو وا داشته است كه در سايه بررسيهاي علمي،
ريشه و انگيزه هاي اينگونه دردها را كشف كرده و راههايي براي پيشگيري و
درمان ارائه كنند.
اصل اينست كه در جامعه انحرافي پديد نيايد تا نياز به
درمان و اصلاح و احيانا گسيختگيري و زندان نباشد و در حيات اجتماعي بايد
عملي صورت گيرد كه انحراف و آسيبي پديد نيايد و در صورت پديد آمدن، مزمن
نگردد كه در آنصورت امكان ريشه كن كردن آن بسادگي مسير نخواهد شد. گاهي
هسته اوليه انحرافي در جامعه گذارده شده و مسئولان با نظر بي اهميتي به آن
مي نگرند ولي در اندك زماني شيوع و گسترش يافته و جامعه را دچار آسيب و
بحران مي كند كه اين مسئله در رابطه با جوانان بيشتر قابل توجه است زيرا كه
نيروها مي گردانند. چرخ اجتماعند و عوارض به آساني در آنان رخنه كرده و
گسترش مي يابد.
در نظام حيات اجتماعي، اسلام در هر حال پيشگيري از وقوع
انحراف و جرم را مقدم بر اصلاح مي داند و بر مسئوليت نظارت افراد را در
رابطه با هم تاكيد دارد. (امر به معروف و نهي از منكر)
بودجه هائي كه در
هر جامعه اي صرف نگهداري،نگهباني، تغذيه، بهداشت، پوشاك و… مجرمين در
زندانها و ندامتگاه ها و مراكز بازپروري مي شود اگر از ابتدا صرف آموزش و
تربيت صحيح آنها شود، جامعه را از حيث وجود افراد مجرم و منحرف خالي و از
افراد كارساز و نيروي انساني مقصص بي نياز مي سازد پس مي توان گفت افراد
مجرم زندانها از ناآگاهترين مردم هستند كه از امكان آموزش و خصوصا پرورش و
تربيت صحيح محروم بوده اند.
هر مدرسه اي كه گشوده شود زنداني بسته مي شود.
در
مورد شناخت جرم يا انحرافات و علل بوجود آورنده آن و همچنين راههاي
پيشگيري و يا درمان آن نظرات و ديدگاه هاي مختلفي از سوي صاحبنظران و
كارشناسان مطرح گرديده اما بدليل آنكه عوامل اجتماعي انحرافات،تركيب و
پيچيدگي هاي زيادي دارند نمي توان آنها را تنها از يك ديدگاه بررسي كرد
بلكه مي بايست بصورت عمقي مورد توجه و بررسي قرار داده و سعي كرد علل
گوناگوني كه باعث ارتكاب اينگونه اعمال مي شوند را مورد تجزيه و تحليل قرار
داده و راه حلي درست براي جلوگيري از تكرار آنها ارائه نمود.
